Raptem parę dni temu mogliśmy obchodzić już 77 rocznicę Powstania Warszawskiego. Jak wiemy z historii Polski, była to wówczas największa akcja zbrojna podziemia w okupowanej przez Niemców Europie. Z uwagi na rozkaz Dowódcy AK gen. Komorowskiego Tadeusza, zaczęła się 01.08.1944 roku. Podczas kolejnych 63 dni powstańcy toczyli walkę, której ideą była niezależna Polska, wolna od niemieckich działań wojennych oraz władczości sowieckiej. Wedle obliczeń, mniej więcej 16 tysięcy osób zostało pozbawionych życia w trakcie walki o stolicę, zaś rannych zostało dwadzieścia pięć tys. osób, a wśród nich więcej niż 6 tysięcy ciężko rannych. Na dodatek, około 30 procent osób, które podczas Powstania Warszawskiego straciły życie, to ofiary egzekucji dokonywanych przez policyjne formacje niemieckie a także wojskowe. Bez wątpienia największe zaostrzenie zabójstw na ludności cywilnej nastąpiło podczas pierwszych 2 tygodni sierpnia 1944 - kiedy wszedł w życie rozkaz Hitlera o eksterminacji ludności Warszawy.

Jednakże, pomimo dużego poświęcenia a także nieprzeciętnego bohaterstwa żołnierzy AK, i "zwykłych" osób cywilnych - Powstanie nie powiodło się. Pomimo tego, bezsprzecznie trzeba pielęgnować pamięć oraz odwagę ludzi biorących czynny udział w walkach i po prostu oddać im zwyczajny szacunek, gdyż przecież toczyli walkę o wolność i godność człowieka. Zatem warto nie tylko w ten jeden dzień w ciągu roku, ale też co pewien czas zatrzymać się na moment w tym codziennym pędzie i zanalizować to, jak dużo wyrzeczeń oraz poświęceń musieli przyjmować ludzie w tamtych trudnych czasach i w jak honorowy sposób pokazywali swoją odwagę, determinację, heroizm oraz chęć jednoczenia się. Obecnie łatwo jest tak po prostu oceniać tych ludzi, jednakże nie zapominajmy o tym, iż żyli oni w znacznie odmiennych realiach niż my. Warto także zapoznać się porządnie z historią Powstania Warszawskiego, aby poznać więcej szczegółów, które są niezmiernie ważne i potrafią zmienić nasze myślenie w zasadzie diametralnie. Pokażmy swoją empatię oraz respekt.